يادداشت سردبير٬ شماره ٢۵٣
سياوش دانشور
اول مه ٢٠١٢

امسال کارگران در ابعاد جهانى ترى عليه اعمال سياست رياضت اقتصادى و مجازات جمعى کارگران سخن گفتند. به همان درجه که اعلام نفرت از سرمايه دارى وسيع تر بود به همان درجه حس همسرنوشتى طبقاتى و انترناسيوناليسم کارگرى بيشتر موج ميزد. از آمريکا تا آسيا و اروپا کارگران حرفهاى کمابيش مشابهى زدند. عليه سياست رياضت اقتصادى٬ براى بهبود و رفاه٬ براى افزايش دستمزدها٬ براى تغيير قانون کار به نفع کارگران٬ عليه قراردادهاى کوتاه مدت٬ عليه دولتها٬ عليه نفس جامعه کاپيتاليستى٬ عليه راسيسم و تفرقه نژادى در تريبونهاى اول مه سخن گفته شد.

تشديد بحران سرمايه دارى و امواج بيکارى و فقر گسترده ابهام بزرگى بالاى سر جوامع و بويژه کشورهائى که وضعيت وخيم ترى دارند قرار داده است. موج اعتصابات و اعتراضات گسترده تر و راديکال تر در راهند.

در ايران عليرغم اختناق وسيع و سياستهاى سرکوبگرانه قبل از اول مه٬ نشانى از ارعاب ديده نشد. در شهرهاى کردستان کارگران و فعالين کارگرى بطرق مختلف تلاش کردند اول مه را برگزار کنند. در شهرهاى ديگر و برخى مراکز صنعتى کارگران اول مه را به اشکال گوناگون برگزار کردند. محافل و کانونها و تشکلهاى کارگرى انواع قطعنامه صادر کردند و صدايشان را با صداى طبقه کارگر جهانى هماهنگ و بر خواستها و سياستهاى اساسى طبقه کارگر تاکيد کردند.

همزمان تيک تيک بمب فقر و گرانى و بيکارى حتى حکومتيها را به وحشت انداخته و جنگ بالائى ها را تشديد کرده است. راه دورى نبايد رفت٬ اين بمب منفجر ميشود. *

 ٢ مه ٢٠١٢